- Strona główna
- Indywidualny program terapii po porażeniu piorunem
Indywidualny program terapii po porażeniu piorunem
PROGRAM REHABILITACJI – Studium przypadku – porażenie piorunem
Imię: Robert
Wiek : 38 lat
Rozpoznanie :
- Niedowład czterokończynowy spastyczny w wyniku porażenia piorunem (14 lat temu)
- Uszkodzenie dróg piramidowych
- Zespół rzekomoopuszkowy
- Encefalopatia
- Padaczka ustabilizowana farmakologicznie
- Korekta stopy końskiej oraz palców I-III drutami Kirschnera w 2009r.
- Badanie wstępne wraz z kwalifikacją
- Ocena momentu siły mięśniowej zginaczy i prostowników kończyn dolnych na urządzeniu Lokomat
- Test Rivermead Motor Assessment (RMA)
- Trening chodu na urządzeniu Lokomat (45 min./sesja)
- Indywidualne ćwiczenia prowadzone przez fizjoterapeutę (120 min)
Roberta przyjechał na rehabilitację w celu poprawy swojego stanu funkcjonalnego po przebytym porażeniu piorunem i zatrzymaniem krążenia oraz po trzykrotnej posocznicy i niewydolności oddechowej w 1999r. W chwili przyjęcia Robert poruszał się samodzielnie z asekuracją drugiej osoby (podtrzymywany z boku).
Podczas badania wstępnego zaobserwowano u Roberta :
- wzmożone napięcie mięśniowe we wszystkich kończynach z przewagą w kończynie dolnej prawej
- pojawiający się klonus – stopotrząs (nie jest to objaw stały)
- zachowane czucie powierzchowne oraz głębokie
- zaniki mięśniowe w szczególności dotyczą one : m.pośladkowych, czworogłowych, dwugłowych
- obniżone napięcie posturalne wraz z zapadaniem się klatki piersiowej
- słabą kontrolę ustawienia głowy
- brak pełnego przenoszenia ciężaru ciała na obie kończyny dolne co związane jest z podgięciem palców stopy prawej (prawdopodobnie wykonano jedynie częściowe podcięcie ścięgien ? – brak dokumentacji w załączeniu, dlatego nadal palce przyjmują taką pozycję).
- dyzartię
- dobry kontakt z pacjentem ( rozumie co ma wykonywać, są próby porozumiewania się słownego)
- trudności z świeżą (krótkotrwałą) pamięcią oraz szybkim myśleniem
- nie potrafi samodzielnie utrzymać pozycji stojącej przed dłuższy czas. Próba statyczna w której Robert samodzielnie stanął wynosiła ok. 30 sekund
- przy zmianie pozycji np. z siedzącej do stojącej potrzebuje asekuracji ze strony drugiej osoby lub w celu przytrzymania się (Robert chwytał się bioder mamy)
- podczas chodzenia mocno zaciska prawą dłoń
- trudności w utrzymaniu samodzielnie wyprostowanej, skorygowanej pozycji ciała
- zmniejszoną siłę mięśniową kończyn dolnych
- chód nie jest samodzielny tylko z asekuracją osoby drugiej z boku, brak płynności ruchu, Robert nie zachowuje odstępu między stopami, często krzyżuje nogi. Chód bokiem jest dla niego trudny do wykonania
- poprawę siły mięśniowej, stosunek pracy prostowników do zginaczy kończyn dolnych,
- próbę przenoszenia ciężaru ciała na obie stopy ( ze względu na problematykę stopy w chwili obecnej nie jest możliwe przejęcie przez prawą kończynę dolną obciążenia),
- naukę wstawania i siadania z angażowaniem mięśni pośladkowych a nie wykonywanie tego zadania przez odchylenie tułowia lub asekurację rąk,
- utrzymanie samodzielnie pozycji stojącej,
- poprawę postawy ciała
- wzmocnienie mięśni tułowia odpowiedzialnych za stabilizację ( oraz zwiększenie napięcia posturalnego)
- naukę chodu na urządzeniu Lokomat oraz na bieżni
- W chwili obecnej Robert po komendzie słownej potrafi skorygować postawę ciała w pozycji siedzącej i utrzymać ją przez krótszy czas ( później wraca do swojej zwieszonej pozycji siedzącej)
- Wstaje z niewielką asekuracją za ręce drugiej osoby ( lekko pochyla tułów i głowę do przodu oraz prostuje biodra)
- Siada z niewielką asekuracją za ręce drugiej osoby włączając pośladki ( nie odchyla się do tyłu)
- Najdłuższy czas utrzymania samodzielnie wyprostowanej pozycji stojącej w trakcie terapii wyniósł = 50,17 s
Rozwiązanie problematyki prawej stopy
- Odradzono wykonywanie amputacji, którą sugeruje lekarz
- Zaproponowano zastosowanie stosownego zaopatrzenia ortopedycznego.
- Wykonano konsultację w celu indywidualnego dostosowania zaopatrzenia i przekazano do przetestowania w domu. W przypadku gdyby zaopatrzenie na palce nie odniosło oczekiwanego efektu – proponowane jest podanie BTX-A. Podano kontakt telefoniczny do osoby zajmującej się tą formą leczenia.
- naukę obciążania ciężarem ciała obu kończyn dolnych
- poprawę stabilizacji tułowia
- utrzymanie pozycji stojącej oraz naukę chodu (trening chodu na bieżni)
- poprawę postawy ciała
- Przygotowano program ćwiczeń do domu w załączeniu.
Opracowanie :
dr n.med. Ewelina Nowak
specjalista fizjoterapii