Indywidualny program rehabilitacji po zatruciu gazem
Program terapii dla pacjenta po zatruciu gazem
Pacjent : Pan Witold
Wiek : 56 lat
Diagnoza :
- Porażenie czterokończynowe, piramidowo-pozapiramidowe
- Encefalopatia toksyczna 2011r.
- Samoistne (pierwotne) nadciśnienie
W chwili przyjęcia pacjent poruszał się samodzielnie ale z asystą drugiej osoby w celu asekuracji. Korzystał również z balkonika. Jego chód był bardzo powolny i niestabilny o typie chodu marynarskiego. Zaobserwować można było dużego stopnia kołysanie tułowia oraz tendencję do padania w tył (retropulsja). Pozycję stojącą utrzymywał samodzielnie ale na szerokiej podstawie. W badaniu wstępnym określono trudności i ograniczenia funkcjonalne niżej wymienione :
- wstawanie z krzesła bez utraty równowagi,
- utrzymanie pionowej pozycji bez utraty równowagi,
- chód o kulach,
- chód samodzielny bez utraty równowagi,
- chód szybki,
- chód na dłuższych dystansach,
- wchodzenie/schodzenie ze schodów bez asekuracji lub poręczy,
- wsiadanie/wysiadanie z samochodu bez asekuracji osób drugich.
- zmniejszone napięcie mięśniowej,
- dysmetrię ( w teście palec-nos) szczególnie w prawej kończynie górnej. Kończyny dolne wypadły w teście negatywnie.
- dodatkowo występowała ataksja,
- znaczny niedosłuch prawdopodobnie o podłożu neurologicznym wynikającym z zatrucia siarkowodorem.
- wykonany test Tinetti wskazuje na duże ryzyko zagrożenia upadkiem ( uzyskał 7pkt./16pkt).
- dodatkowo występowało; spowolnienie psychoruchowe, zaburzenie koncentracji ( bardzo łatwo rozproszyć uwagę ), labilność emocjonalna.
30 sekundowy TEST DYSTRYBUCJI OBCIĄŻEŃ – PLATFORMA STABILOMETRYCZNA ALFA
W teście początkowym zaobserwowano większe obciążanie ciężarem ciała prawej kończyny dolnej (52% ciężaru). W czasie 30 sekundowej próby występowały momenty, w których lewa kończyna dolna przez chwilę dominowała.
W badaniu początkowym zaobserwowano:
- odchylenie środka nacisku stóp (COP) do przodu i w prawo (bardziej obciążona prawa kd)
- duże pole powierzchni, prędkość średnia oraz długość ścieżki COP wskazujące na niestabilną postawę i możliwość utraty równowagi podczas stania
Występujące trudności w życiu codziennym oraz cele terapii.
Terapia ukierunkowana na :
- poprawę w utrzymaniu równowagi,
- na poprawę siły mięśniowej ,
- utrzymania pozycji pionowej samodzielnie,
- stabilizację prawego stawu kolanowego
- ćwiczenia wzmacniające mięśnie stabilizujące tułów,
- ćwiczenia równoważne na platformie stabilometrycznej
- trening chodu na urządzeniu Lokomat
- ćwiczenia koordynacyjne
- ćwiczenia propriocepcji z wyłączeniem wzroku
- chód do tyłu.
Po miesięcznej terapii zaobserwowano :
- znacznego stopnia przyrost siły mięśniowej zarówno w stawie biodrowym jak i kolanowym
- poprawę w rozkładzie siły pomiędzy grupami mięśniowymi (dominacja prostowników) zarówno w stawie biodrowym jak i kolanowym
- symetrię w rozkładzie siły prostowników i zginaczy w stawie biodrowym
W teście końcowym rozkład ciężaru ciała między kończyny dolne jest bardziej równomierny, ale prawa kończyna dolna nadal dominuje i przyjmuje większe obciążenie (51%).
Tabela prezentuje wyniki testu początkowego, końcowego oraz wykres przedstawia dystrybucję obciążeń kończyn dolnych od pierwszego do ostatniego dnia terapii.
W badaniu końcowym zaobserwowano:
- przesunięcie środka nacisku stóp (COP) bliżej osi symetrii ciała (bardziej równomierne obciążanie stóp)
- zmniejszenie pochylenia tułowia do tyłu
- zmniejszenie średniej prędkości oscylacji COP zarówno w płaszczyźnie czołowej (prawo/lewo), jak i strzałkowej (przód/tył) – stabilniejsza postawa
- zmniejszenie długości ścieżki i pola powierzchni, jakie zakreślił COP – mniejsza ilość wychyleń i z mniejszą amplitudą (cm)
Opracowanie :
dr n.med. Ewelina Nowak
specjalista fizjoterapii